کد مطلب:69596 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:311
حضرت رضا (ع) در این زمینه فرمود: «... اگـر خداوند امامی استوار، امین، حافظ و نگاهدار دین و اسرار الهی برای مردم قرار ندهد، بـه طـور قـطـع شـریـعت كهنه می شود و دین از بین می رود و سنّت پیامبر (ص) و احكام الهی، دگـرگـون مـی شـود؛ بـدعـت گـزاران بـر آن مـی افزایند و ملحدان از آن می كاهند و كار را بر مسلمانان مشتبه می سازند.»[1] .
هـر اجـتـمـاع دیـنـی، نـیـازمـنـد شـخـصـی اسـت كـه سـخـن و رفـتـارش؛ حجّت قاطع، میزان حق و بـاطـل و الگـو بـاشـد تـا اگـر در مسائل و محتوای آن دین، اختلافی پیش آمد با مراجعه به او اخـتـلافـات حـل شود و دین از انحراف مصون بماند. در دین مقدّس اسلام نیز پس از پیامبر (ص)، وجـود چـنـیـن اسـطـوره هـایـی كـه دارای مـلكـه عصمت ـ برای درامان بودن از خطا و اشتباه ـ و علم خـدادادی بـاشـنـد، ضـروری اسـت؛ و گرنه برداشت های مختلف از دین بقای آن را به خطر می اندازد.